Ik liep vast bij het schrijven van het stuk “over mij” op mijn website. Ik wil helemaal niet over míj schrijven. Dat is niet waar het om gaat. Wat ik wél wil delen, is mijn ervaring. Dáár zit de kern. Dáár zit de kracht.
Natuurlijk kan ik vertellen dat ik personal trainer ben. Dat ik vorig jaar mijn coachopleiding met veel plezier heb afgerond. Dat ik me nu heb ondergedompeld in een meerjarige opleiding tot Jungiaans therapeut. Of dat ik werk met tarotkaarten, omdat de symboliek ervan me diep raakt als taal van het onbewuste. En ja, ik geloof dat bijna alles projectie is. Dat wat je ziet in de ander, iets over jezelf vertelt.
Maar wat ik het allerliefste wil delen, is mijn verbazing. Elke keer opnieuw. Ik sta elke sessie weer perplex.
Wat actieve imaginatie met me doet, is bijna niet in woorden te vatten, maar ik ga het toch proberen.
Innerlijke groei die voelbaar is
Na elke sessie voel ik mezelf groeien. Alsof ik delen van mezelf ontmoet die ik ooit ben vergeten, kwijtgeraakt of heb weggestopt omdat ik dacht dat ze niet mooi waren. Die heling voel ik meteen. In hoe ik praat, hoe ik me voel, hoe ik in situaties sta. De kracht die ontstaat, stroomt direct door naar mijn dagelijks leven.
Ik verbaas me echt telkens weer hoe een half uur actieve imaginatie zo’n diepgaande shift teweegbrengt. Patronen die jarenlang muurvast zaten, lijken ineens… vrij. Niet opgelost, maar getransformeerd. Alsof er ruimte ontstaat. Om me anders te gedragen, anders te voelen. Ik voel me vrij, fijn, zelfverzekerd. En gegrond.
Waar ik eerder overweldigd werd door angst of onzekerheid, is er nu rust. Het voelt niet onderdrukt of weggestopt, het is er gewoon niet meer. Alsof het een andere vorm heeft aangenomen. Een vorm die altijd al in zich zat: helderheid, vertrouwen, zelfs een beetje onverschilligheid. Wat eerst voelde als kritiek, komt niet eens meer binnen. Ik laat het bij de ander. En dat is zó’n bevrijding. Vroeger vermengde het zich met mijn energie. Ik wist vaak niet meer wat van mij was en wat van de ander. Daardoor nam ik verantwoordelijkheid voor emoties en stukken die helemaal niet van mij waren. Dat was slopend. Nu voel ik veel duidelijker: dit ben ik, en dit ben jij. Die grens, die innerlijke stevigheid, die ontbrekende yang-energie, dát is terug. En dat maakt alles lichter.
Verantwoordelijkheid en ruimte
Nu kan ik onderscheid maken tussen wat van mij is, en wat van de ander. De ander mag zich ongemakkelijk voelen bij iets wat ik zeg. Dat zegt niet automatisch iets over mij. Vroeger dacht ik: ik doe iets fout. Of: ik bén fout. Nu zie ik dat anders. Het zegt iets over de ander. En dat is mag. Niet alles draait om mij en dat voelt nu als een bevrijding, niet als een afwijzing. Het is niet alleen onnodig om alles op mezelf te betrekken, het is ook vermoeiend en zelfs een beetje zelfingenomen. Dat inzicht brengt ruimte en rust.
Die dramatiek (alles persoonlijk nemen) was wel echt. Ik wil dat gevoel niet ontkennen. Het beïnvloedde alles: mijn gedrag, mijn reacties, mijn energie. Ik dacht oprecht dat ik ‘kapot’ was. Dat het nooit zou veranderen. Totdat twee sessies met actieve imaginatie me lieten ervaren: ik bén niet kapot. Nu kan ik het gevoel van de ander bij de ander laten. Kan ik het accepteren, begrijpen en liefdevol aankijken. Het mag er zijn. Ik voel me veilig en de ander voelt zich hierdoor hopelijk ook veiliger bij mij. Het betekent niet dat ik onverschillig of koud word. Integendeel. Juist doordat ik beter bij mezelf blijf, kan ik met meer liefde en openheid aanwezig zijn bij de ander.
Kom het ervaren
En dít wil ik delen, lieve lezers. Hoe transformatief dit werk is. Ik kan het niet voor mezelf houden. Ik wíl het niet voor mezelf houden. Ik gun het iedereen: dat diepe contact met jezelf. Dat onderdrukte delen in jou gezien mogen worden, een stem krijgen en een plek. En vanuit die plek weer mee mogen doen aan het leven.
Misschien klinkt dit wat overdreven. Of ongeloofwaardig. Maar als je het eenmaal ervaart… dan begrijp je waarom ik dit wil delen. Het vuur in mij is niet meer te stoppen. Ik wil dat zoveel mogelijk mensen voelen wat ik heb gevoeld. Daarom nodig ik je uit, bij mij thuis.
Elke dinsdagavond van 19:30 tot 21:00 organiseer ik een diepte-avond. In een kleine, intieme setting (maximaal drie tot vier personen) duiken we samen in de diepte van onszelf. We werken met actieve imaginatie, laten ons leiden door wat zich aandient. En ja, we trekken een kaart. Maar niet zomaar. We gaan ontdekken wat die kaart jou écht wil zeggen.
De stem van je onbewuste verdient het om gehoord te worden. Jíj verdient het om contact te maken met die stem en om te voelen waar die in jou ruimte wil. Want ergens weet je dat al. Onbewust. En misschien voel je ook: het is tijd om te luisteren. Tijd om je schaduw aan te kijken. Want in die schaduw zit jouw kracht verscholen.
De kracht van de schaduw
De schaduw klinkt misschien zwaar, maar is essentieel. Het begrip ‘schaduw’ komt uit het Jungiaanse gedachtegoed en verwijst naar die delen van onszelf die we liever niet aankijken, vaak omdat we geleerd hebben dat ze niet wenselijk zijn. Maar juist door ze bewust te maken, krijgen we meer grip op wie we werkelijk zijn. Het zijn vaak kinderlijke delen die ooit zijn weggestopt omdat ze niet welkom waren. Als je er geen aandacht aan geeft, gaan ze schoppen. Letterlijk en figuurlijk. Dan projecteer je, raak je gefrustreerd, handel je vanuit woede of schaamte. Maar zodra je die delen ziet, écht ziet, komt er kracht vrij. Creativiteit. Levensenergie.
Maar zodra die schaduw, of delen ervan, gezien worden, ontstaat er een onmetelijke kracht. Ik voel het nu, terwijl ik dit schrijf, alsof er een soort innerlijke oerkracht vrijkomt. Ik moest denken aan vulkaanuitbarsting: die energie, die intensiteit. Alleen wordt die kracht nu niet meer ingezet om te vechten of te vernietigen, maar om te creëren. Om te helen. Om te schrijven. Wat ooit destructief voelde, wordt nu iets goeds. Iets dat ondersteunt in plaats van verwoest.
Van verwoesting naar schepping
En toch wil ik daar even bij blijven: verwoesting. Want dat kan die schaduw óók zijn, als je er geen contact mee maakt. Als je er niet naar luistert. Dan saboteert het je relaties, je leven, je energie. Denk maar aan een kind dat zijn zin niet krijgt. Het schreeuwt, gooit met dingen, slaat misschien met zijn vuisten om zich heen. Zo’n innerlijk kind leeft ook in ons, en als het te lang genegeerd wordt, gaat het op een gegeven moment alles om zich heen kapot maken.
Maar als je dat kind opmerkt, ziet, hoort… als je het serieus neemt, dan verandert alles. Dan kalmeert het. Dan wil het meedoen. Dan draagt het bij. En dán wordt die schaduw een bron van kracht, creativiteit en helderheid. Precies dát is wat ik in mezelf ben gaan ervaren. En het blijft me verbazen hoeveel licht er juist in dat donkere stuk verborgen ligt.
Ik ontdekte bijvoorbeeld dat ik niet ‘onaardig’ mocht zijn. Geen idee waar ik dat geleerd heb, maar in een sessie kwam ik het tegen. Mijn therapeut begeleidde me een actieve imaginatie in: “Laat de onaardigheid maar toe, wat zou die zeggen?” Eerst voelde dat onwennig, maar toen de dam eenmaal brak… was ik niet meer te stoppen. Er kwam er eerlijkheid. Directheid. Geen drama. Geen masker. Gewoon: wat ís. En dat luchtte op. Ergens voelde ik wel schaamte, maar mijn therapeut ving me op. Ook in mijn lelijkste stuk. En dát was het helende moment. En met al die vrijgekomen energie schrijf ik in no-time deze blog.
Het moment van de waarheid
Niet veel later kreeg ik een onverwacht moeilijk gesprek voor mijn kiezen. Maar ik voelde de kracht van de sessie nog. En ik bleef staan. Rustig. Eerlijk. Aanwezig. Zonder mezelf te verliezen in het gevoel van de ander. Voor mij een enorme overwinning!
Ervaar het zelf, je bent welkom!
En daarom: kom het ervaren.
Kom naar een van mijn gratis diepte-avonden! Elke dinsdagavond van 19:30 tot 21:00 ben je welkom bij mij thuis in een kleine groep van maximaal drie tot vier personen. We duiken in onszelf. Werken met actieve imaginatie. En natuurlijk trek ik een kaart, om samen te kijken wat die je écht wil vertellen.
Dit werk is te krachtig om niet te delen. En jij verdient het om je innerlijke stem te horen. Je schaduw een plek te geven. En te ervaren hoe dat voelt: echt, vrij, levend.
Meld je aan via het contactformulier of stuur me even een berichtje. Ik kijk ernaar uit je te ontmoeten.