Deze blog is speciaal geschreven voor vrouwen die zichzelf herkenden in mijn eerdere blogs.

De reactie die ik het meest kreeg, was: ‘wow, wat herkenbaar… dit heb ik ook!’ En het brak mijn hart om dit telkens te lezen. Wat ik schreef was namelijk alles behalve leuk. Om je geheugen even op te frissen… mijn eerste blog in 2018 begon zo:

Wat zal ik straks eens gaan eten.

Is dat wel gezond?

Fuck it. Ik begin morgen weer.

Nee, kom op. Doorzetten.

Ik heb zo’n trek. Ik kan niet stoppen met eten.

Wat is er mis met mij?

Waarom denk jij de hele dag aan eten terwijl die vriend of vriendin van je nog steeds geen trek heeft? Gaat er dagelijks veel tijd en energie verloren aan het plannen van eten en bedenken wat je wel en niet mag eten? Vermoeiend is dat. Het lijkt alsof je hele leven wordt beheerst door eten.

Een leven waarin je af en toe denkt aan eten (wanneer je honger hebt) leek voor mij ondenkbaar. Als ik opstond wist ik precies wat ik de hele dag zou mogen eten. Dat had ik de vorige dag namelijk al bedacht. Of misschien zelfs de vorige week al. Ik zorgde ervoor dat er zo weinig mogelijk omstandigheden zouden zijn die mijn plan in de war konden schoppen. Het ontbijt, eigenlijk veel te klein, hield me niet verzadigd tot de lunch. Ik zie de tijd heel langzaam voorbij gaan.

Mag ik al lunchen? Nee. 10 minuten voorbij. Nog anderhalf uur.

Ik wil eten. Zal ik het doen? Kom op. Denk aan iets anders.

Mag ik nu al eten? Nee.

Herken je deze gedachten? Ben jij er klaar voor om deze strijd met eten eens en voor altijd de nek om te draaien? Dan is deze blog voor jou! 

Maar Leonie, je hebt al bijna 4 jaar niet meer over dit onderwerp geschreven. Waarom dan nu ineens? 

Eerlijk? Het voelde toentertijd goed om de blog te schrijven, maar mijn inspiratie raakte heel snel op. Mijn eetproblemen werden steeds minder en ik wilde niet meer geconfronteerd worden met dit onderwerp. Ik wilde ook niet meer geassocieerd worden met een eetstoornis. Nu ik de moed heb opgebracht mijn blogs terug te lezen, begrijp ik mijn angst voor dit onderwerp. Het doet gewoon écht nog steeds pijn. Die periode was een marteling. Zó eenzaam, vol zelfhaat. 

Hoe gaat het nu dan? Zolang ik niet bezig ben met het onderwerp ‘eten’, eet ik naar behoeven zonder angst en zonder twijfel, ik vraag me eigenlijk nooit echt meer af hoe ik eruit zie. En dat is echt heel erg fijn. Ik denk dat ik er eerder nog niet aan toe was om er weer over te gaan praten. Hoewel het nu super goed gaat, beter dan ik ooit had durven dromen, merk ik dat ik dat ik gister ineens weer stiekem mijn middel zat te checken in de spiegel. Het schrijven over eetproblematiek is blijkbaar nog steeds een trigger voor iets waar ik nooit meer naar terug wil. 

Maar het is tijd, tijd om de strijd met eten eens en voor altijd de nek om te draaien. Het kan me niets schelen dat ik blijkbaar nog triggers heb, ik ga ze aan en ik ga ze gebruiken om jullie te helpen te komen waar ik ben gekomen en verder! Er moet wat gedaan worden met die pijn. 

De volgende dingen moeten uit ons leven gebannen worden:

  1. Eetbuien.
  2. Onvrede over ons lijf.
  3. Te streng zijn voor onszelf en onszelf martelen met diëten en (over)trainen. 
  4. Het jo-jo effect: afvallen, aankomen, afvallen, aankomen.
  5. Wachten met leven, denkend dat het leven pas begint wanneer we een of ander onrealistisch doel hebben behaald. 
  6. Kwijlend naar dat taartje kijken en het vervolgens niet opeten, maar er dan wel de hele dag aan denken.
  7. Je schuldig voelen.
  8. Je angstig voelen.
  9. Je onzeker voelen.
  10. Je waardeloos voelen. 
  11. Jezelf eenzaam voelen.

Dames, dit is klaar. NU. Dat je je zo voelt, is NIET jouw schuld. En je bent NIET de enige. En het kan zo niet langer meer. Het kost energie, het levert je geen geluk op en het brengt je nergens. 

Wat ik bij iedereen wil gaan zien is:

  1. Eten wat we willen, vol vertrouwen, vol liefde voor onszelf.
  2. Niet bezig zijn met ons lichaam.
  3. Trainen omdat we het leuk of lekker vinden.
  4. Een stabiel gewicht, zonder dat daar aandacht aan gegeven wordt!
  5. Vandaag beginnen met leven!
  6. Dat fucking taartje dat voor onze neus staat opeten!
  7. Ons relaxt voelen.
  8. Ons blij voelen.
  9. Ons zelfverzekerd voelen.
  10. Ons waardevol voelen.
  11. Onzelf kennen en van onzelf houden!

Klinkt dit als een bevrijding voor jou? Zou je je ook zo willen voelen? Zorg dat je je dan inschrijft op mijn blog zodat ik je contact gegevens heb. Er komt wat GROOTS aan en ik ben heel erg vastberaden jou te bevrijden van deze obsessieve, destructieve leefwijze. Ken je meer vrouwen die wel wat hulp kunnen gebruiken? Stuur ze deze blogpost door! We got eachother!

In de tussentijd zou ik jullie als lezer heel graag wat beter willen leren kennen. Zouden jullie een paar minuutjes tijd hebben om mijn enquête in te vullen (klik, klik)? Dank je wel en stay positive! 

❤️